Games en films, twee belangrijke vormen van entertainment in de hedendaagse cultuur. Beiden gaan al heel wat jaren mee. Over het algemeen wordt gesteld dat de eerste film ooit op 28 december 1895 werd vertoond door de gebroeders Lumière in Parijs. Echter, hier valt over te twisten, omdat feitelijk de gebroeders Skladanovsky hen voor waren met een vertoning in Berlijn. Echter, deze eer is hen nooit toegekend simpelweg omdat de broers Lumière betere zakenlui waren. Hetzelfde geldt voor games. Door velen wordt 1962 als het jaar aangeduid waarin de eerste video game (Spacewar) werd geproduceerd. Maar, evenals bij films zijn de meningen hierover verdeeld. Zo bestond Tennis for two al vier jaar eerder in 1958. Echter, pas bij het ontstaan van Pong in 1972 werd er voor het eerst een groot publiek door dit medium bereikt.
Dit paper zal over de narratieve verschillen tussen films en games gaan. Hierbij zal geconcentreerd gekeken worden naar het begrip mediumspecificiteit. Aan de ene kant staat het medium film en daar tegenover staat het medium game. Als uitgangspunt van deze verschillende media wordt zowel de film als de game The Godfather gebruikt. Deze film stamt uit het jaar 1972 en begin 2006 verscheen de game hiervan op de markt. Deze game hanteert evenals de meeste games een narratieve structuur. Deze structuur komt tevens naar voren in de film. Gekeken zal worden naar de wijze waarop games en films zich tot elkaar verhouden. De vraag die hierbij centraal staat luidt dan ook als volgende:
“In hoeverre verhouden de film The Godfather en de game zich tot elkaar op het gebied van het narratief?”
Games en films hebben veel overeenkomsten. Beiden bieden een fictieve wereld aan. Een wereld waarin dingen mogelijk zijn die in het echte leven ondenkbaar zijn. Zowel games als films maken hierbij gebruik van een narratieve structuur. Echter, deze structuur verschilt binnen het eigen medium wel van elkaar. Zelfs als een game gebaseerd is op een film, zijn er duidelijke verschillen waarneembaar. Zoals bijvoorbeeld het feit dat een film, hoe vaak je deze ook bekijkt, steeds op dezelfde manier verloopt. Gebeurtenissen vinden ieder keer op dezelfde locatie en tijd plaats. Bij games is dit niet het geval. Er kan gekozen worden voor een andere aanpak, waarbij de speler op een andere wijze het level kan onderzoeken en zo ook op verschillende plaatsen in het level dood kan gaan. Dit is slechts één voorbeeld en zo zijn er veel meer te ontdekken.
De aanleiding van dit onderzoek is te vinden in mijn academische achtergrond. Ik ben geïnteresseerd in theater, film en televisiewetenschappen en zodoende was de link tussen game en film vrij snel gelegd. Er is gekozen om The godfather hierbij als uitgangspunt te nemen, omdat dit een goed voorbeeld is van een game die gebaseerd is op een film. Tevens ben ik zelf bekend met zowel de film als de game, wat de interesse daarvoor vergrootte.
Er is gekozen voor een objectanalyse, omdat deze aanpak het beste past bij de probleemstelling.
Maar, waarom moet er onderzoek gedaan worden naar dit onderwerp? Zoals eerder gezegd gaan beiden vormen van media al lange tijd mee. Films langer dan games en het is een interessant gegeven dat beide vormen tegenwoordig met elkaar gecombineerd kunnen worden en zo een nieuw geheel binnen de entertainment vormen. Het narratief vormt hier de rode draad, omdat de algemene overeenkomsten vrij duidelijk zijn en de verschillen niet. Daarom wordt in dit paper de loep gelegd op deze narratieve verschillen. Het maatschappelijk belang hiervan is dat er zodoende in de toekomst misschien nog betere games kunnen worden geproduceerd. Het wetenschappelijk belang is te vinden in de mediumspecificiteit. Welke middelen maken een film tot een film en wat maakt een game tot een game? En hoe verhoudt dit zich als de twee met elkaar gecombineerd worden? Belangrijke vragen waar hopelijk een antwoord op gegeven kan worden.
Dit paper zal beginnen met een inleiding. Hierin zal het onderwerp geïntroduceerd worden en de probleemstelling aan de kaak worden gesteld. Ook de verantwoording en de methode zullen aan bod komen. Vervolgens wordt er overgestapt naar hoofdstuk 1. Een hoofdstuk waarbij het medium film centraal zal staan. In het daaropvolgende hoofdstuk zal het draaien om het medium game. Hoofdstuk 3 zal uitgebreid in gaan op de combinatie van beiden. Een game die gebaseerd is op een film. In alle drie de hoofdstukken zal The Godfather als voorbeeld dienen om alles overzichtelijk te houden. Uiteindelijk zal afgesloten worden met de conclusie, waarin het resultaat van het onderzoek gepresenteerd wordt.
Kortom, een paper die twee verschillende vormen van media eerst tegenover elkaar zet en vervolgens met elkaar in verband brengt. De probleemstelling: “In hoeverre verhouden de film The Godfather en de game zich tot elkaar op het gebied van het narratief?” is hierbij het meest essentiële onderdeel.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
1 comment:
Binnen de inleiding worden er een aantal zaken aangenomen, zonder dat deze worden onderbouwd met bronnen. Hier gaat het om zaken als een bestaand verschil tussen het gebruik van narratief in een film en in een game en dat beide media op grond hiervan met elkaar in verband kunnen worden gebracht. Er bestaat vast onderzoek waarbij dergelijke ‘feiten’ worden aangetoond. Omdat de nadruk erg op narratief ligt is het goed om personen uit die wetenschapshoek aan te halen.
Verder is het hier en daar een beetje ongenuanceerd. Zowel games als films maken hierbij gebruik van een narratieve structuur. Een game als Tetris en Super Monkey Ball zijn voorbeelden die geen gebruik maken van een narratieve structuur. Het is op zulke plaatsen verstandig om aan te geven dat het niet voor alle games geldt. Films hoeven ook niet perse een narratieve structuur als uitgangspunt te hebben. Beide kun misschien ook wel een narratieve construeren door het kijken en het spelen van films en games.
Door te zeggen dat je met behulp van films games wil verbeteren, ondermijn je niet alleen games als een medium, maar is het ook weer niet genuanceerd genoeg. Wat je er waarschijnlijk mee bedoeld, is dat games die gebaseerd zijn op een film hiermee verbeterd kunnen worden, en visa versa. Of hoe ze elkaar bijvoorbeeld kunnen aanvullen, zoals Kruistocht in Spijkerbroek, waarbij het boek, de film en de game nodig zijn om het gehele narratief te leren kennen.
Verder denk ik dat de 3e paragraaf goed in elkaar zit behalve die kleine nuance, kun je beter deze paper typen in plaats van dit paper en je hoeft aan het einde van de inleiding niet te vertellen wat je in de inleiding gaat doen. Er moet nog wat gebeuren aan de aan de inleiding, probeer daarbij in gedachte te houden dat je de lezer enthousiast wil maken voor je onderzoek, zodat hij verder leest. Het is niet zo dat de inleiding geen enthousiasme uitstraalt, maar het wist mij als lezer niet enorm aan te grijpen. Bronnen zouden hierbij denk ik erg helpen.
Post a Comment